HAYATTA BEN EN ÇOK BABAMI SEVDİM
"Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla ha düştü ha düşecek
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
...............
Bilmezdi ki oturduğumuz semti
Geldi mi de gidici
Hep hep acele işi
Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi
Atlastan bakardım nereye gitti
Öyle öyle ezber ettim gurbeti
.................
Sevinçten uçardım hasta oldum mu
Kırkı geçerse ateş çağrırlar İstanbul'a
Bi' helallaşmak ister elbet di mi oğluyla
Tifoyken başardım bu aşk oy'nunu
Oh dedim göğsüne gömdüm burnumu
En son teftişine çıkana değin
.................
Koştururken ardından o uçmaktaki devin
Daha başka tür aşklar geniş sevdalar için
Açıldı nefesim fikrim can evim
Hayatta ben en çok babamı sevdim."
..................
Bugün 14 Ekim 1978'de ölen babamın ölüm
yıldönümü olduğu için Can Yücel'in babası
için yazdığı şiirle duygu ve babama olan
özlemimi dile geitrmeye çalışıyorum.
.................
46 yıl önce 48 yaşında ölen babamdan yaşça
ben daha ilerideyim. Babam benim yaşıma
kadar yaşayamadı ama o kısacık ömrüne
bizlere bıraktığı tarlaları alma,evi yaptırma gibi
bizlerin rahat yaşaması için ekonomik
değeri olan varlıkları bıraktı.
Ve ben babamdan daha uzun süre yaşamama
karşın onun bıraktığı taşınmazlar kadar taşınmaz
alamadım bu dünyada.Bu özeleştiriyi de
yapıyorum.
...................
Benim için ölen babam ve annem ile ilgili
yazılar yazmak oldukça zor oluyor.
Yoğun duygusallık yaşıyorum yazıya
başladığım anda...
..................
BİR MERHABA DİYEMEDİK BİRBİRİMİZE
BİR ÇİFT LAF EDEMEDİK KARŞILIKLI
BABAMLA BEN.
.............
NE BİLEBİLDİM NASIL BİRİYDİ O,
NE BİLEBİLDİ NASIL BİRİ OLDUM BEN.
................
ŞİMDİ ONDAN YAŞÇA DAHA BÜYÜK
BAZEN ANIMSARIM O'NU ŞEFKATLE
AĞABAEYİ GİBİ.
................
BABAMIN ANISI ÖNÜNDE ÖZLEMLE
EĞİLİR,MİNNETTARLIĞIMI BELİRTİRİM.
